ciemność

może kiedyś jeszcze będzie widać niebo
mam nadzieję

zima?

(zrobione 10. grudnia)

listopadowe drobiazgi

jesień

Zwariowany czas przestawiania się na tryb nauki jakby dobiega końca. Można wreszcie - choć czasem - rozejrzeć się, przypomnieć sobie że jesień również bywa piękna


Nowe zdjęcia ze Żwirka

nowe miejsce

Od kilku dni mieszkam w "Żwirku". Mój nowy pokój dzieli ze starym jedną fantastyczną cechę: okno wychodzące na zachód, położone wystarczająco wysoko (7. piętro), by można było podziwiać zachody słońca :)


A tak jest w środku:

maszynki

Rejestracja na zajęcia w IA jest paskudna. W ramach odstresowywania się przejrzałam archiwa i znalazłam różne maszynki:

Tatry - 3.

Tym razem jaskinie Doliny Kościeliskiej. Na pierwszy ogień Mroźna - jedyna "przystosowana" dla turystów, ze światłem oraz tu i ówdzie zamontowanymi poręczami; jednocześnie najmniej ciekawa z tych trzech, do których udało mi się zajrzeć.



W sumie chyba najładniejsze w niej było zejście :



droga do Raptawickiej i Mylnej



zejście do jaskini Raptawickiej - czterometrowa drabinka






w tych korytarzach na ścianach prześlicznie skraplała się woda




Mylna... tylko wejście, bo potem zbyt często wszystkie cztery kończyny okazywały się niezbędne do poruszania się naprzód :)


Już chciałabym tam wrócić. Dokładnie zwiedzić Mylną, przecisnąć się do kapliczki w Raptawickiej... Póki co, pozostaje mi tylko tęskne wzdychanie do mapki (http://www.sktj.pl/epimenides/tatry/mylna_p.html). Może uda się pojechać w przyszłym roku.

akademik

Dostałam miejsce w akademiku. Za każdym razem, kiedy sobie to uświadamiam, chodzę po ścianach z radości.

Tatry - 2. (Dolina Chochołowska)

skałki przy drodze do schroniska w Dolinie Chochołowskiej

tyle światła...

odpoczynek przed spacerem na Kończystą

rzut oka do tyłu

Łopata, Rohacz Ostry, Wołowiec; poniżej Dolina Jarząbcza

Widziane z Kończystej:
Jakubina i Jarząbczy Wierch

Starorobociański Wierch



dokąd teraz, gdy cały świat już u stóp?

Jarząbczy Potok

leśny cmentarz

"Idzie niebo ciemną nocą
ma w fartuszku pełno gwiazd..."

(brat dorwał na chwilę aparat)

Kominiarski Wierch zachmurzył się nieco, gdy go żegnaliśmy